Woensdag 16 mei Corbigny naar Nevers

Vandaag van Corbigny naar Nevers, eerst naar de fietsenmaker. Deze man is erg vriendelijk en wil ons direct helpen. Rianne blijft buiten omdat de tassen daar staan en de winkel niet zo groot is. Hij kijkt allebei de fietsen na en controleert alle spaken. Spant deze nog even aan en pompt de band op naar de juiste druk. Dit is namelijk niet te doen met zo’n klein handpompje. Met 300 slagen ben je nog maar op het niveau van 2,5 bar, terwijl onze banden zo’n 4,5 tot 5 bar moeten hebben. Ik leg hem uit (in mijn beste Frans) dat ik wel zo’n setje bij heb met druk patronen, maar dat dit systeem niet past op onze ventielen. Ik vraag dan ook of hij wil kijken of hij een verloopnippel heeft om van dat systeem gebruik te maken. De nippel heeft hij niet maar wel een compleet nieuw setje van dit spul. Doe er dan ook maar een groter gaspatroon bij en een paar reserve, je weet nooit waar het goed voor is, kortom met 47 euro verder stappen we in ieder geval weer met een beter gevoel op de fiets dan dat we de dag daarvoor er van afgestapt zijn. De Garmin aan en op naar Nevers. Zoals het boekje aangaf zouden we vandaag niet zo heel veel bijzonders zien. Nou dat klopt dan ook, ieder dorpje is verlaten, de vensters zitten dicht en er is in geen velden of wegen een tentje te vinden waar je ook maar enigszins koffie of thee kunt drinken. Dus wordt het drinken en eten wat we zelf bij hebben. Verderop strijken we neer op een dorpspleintje waar we snel wat drinken en wat eigen eten naar binnen werken. We zitten nog geen vijf minuten op de fiets en daar gaan weer een paar spaken, ik was er helemaal klaar mee. We hadden die ochtend na bezoek aan de fietsenmaker al met Duitsland gebeld, om te vragen wat te doen en om de problemen door te geven, nu hadden we direct weer terug gebeld met de mededeling dat wij terug komen naar Nederland en dat de fietsen naar Duitsland komen voor reparatie. Ik maak nog de fiets maar we kijken elkaar allebei aan met het idee dit is het einde. Zo kan het niet langer, fietsen is leuk maar dit niet meer. Aan de andere kant van de lijn vind men het ook erg vervelend, maar kunnen er uiteindelijk ook niets aan doen. Het is zoals het is. We vervangen de boel en rijden door naar Nevers. Daar aangekomen willen we eigenlijk heel snel een stempel halen in de grote kerk, maar om de een of andere reden krijgen we deze niet zo snel gevonden. Via wat omzwervingen in de stad, komen we dan toch aan bij deze kerk, welke tijdens de tweede wereld oorlog door de Engelsen zo goed als volledig plat gebombardeerd is. Hij is nu weer redelijk hersteld kan ik wel zeggen. Een voordeel van het bombardement is, dat de kerk nu een zeer fraai en heel erg modern stukje glas en lood heeft. We maken voldoende foto’s om aan Evi te kunnen laten zien, en gaan daarna door naar het station. Rianne wil namelijk weten of er nog mogelijkheden zijn om vanavond nog naar huis te gaan. Die zijn er helaas niet meer en dus moeten we uitwijken naar de volgende dag. De tickets dan ook maar direct geboekt, we reizen morgen om 12:01 terug naar Parijs en van Parijs waar we moeten overstappen naar Arras. Verder kunnen we blijkbaar niet omdat de TGV geen fietsen mag vervoeren. Dit wisten wij niet en stonden daar ook wel een beetje van te kijken omdat wij in eerste instantie toen we de reis bedacht hadden nog het idee hadden dat we wel met trein terug naar Nederland konden gaan. We gaan direct Tino bellen om te vragen of hij ons in Arras wil op komen halen met de fietsen dragen. Hij neemt die middag wel vrij en komt waarschijnlijk samen met Marleen onze kant op.

Vanuit het station gaan we kijken waar we kunnen overnachten. Lang leve booking.com want je geeft de datum op het aantal personen en de omgeving waar je staat. Binnen een paar minuten waren we er uit en gaan overnachten bij de Nonnen. Een klooster niet ver van het station vandaan waar Bernadette Soubirous opgebaard is in een glazen kist. Moet zeggen dat ze er nog verdomd goed uit ziet. Het lijkt wel een wonder.

We krijgen tekst en uitleg bij de receptie, het ontbijt is morgenvroeg tussen 7:00 en 9:00 uur en de douche zit in een gezamenlijke plaats op het eind van de gang. Wifi hebben ze alleen in een TV kamer. Het is er wel maar blijkbaar gebruiken maar weinig nonnen Wifi. Op de kamer aangekomen staan twee beden gescheiden van elkaar tegen een kant van de muur. Het doet mij direct denken aan de indeling van de kamers die men vroeger bij Reinier van Arkel in de oude verpleegsters flat ook had. Het bed is hard maar wel schoon en alles ziet er nog goed uit. Het werkt allemaal en dat is het belangrijkste. We frissen even op, gaan daarna op ons gemak naar de stad waar we in Bistro wat eten. Het voetbal stond daar aan op een groot scherm in het cafe gedeelte en iedereen genoot zichtbaar van de wedstrijd. Na het eten terug naar het hotel, via de code komen we binnen. Alles is inmiddels al rustig, behalve bij onze kamer aan het eind van de gang, daar zitten namelijk nog een groep dames van hoge leeftijd een potje te kaarten. Ondanks het feit dat ze niet teveel lawaai willen maken (ssssh sssh komt regelmatig voorbij) blijft het toch een hoop gekakel bij elkaar. Wij gaan lekker ons nestje in om morgen weer op tijd naar het ontbijt te kunnen.